B.F.F.

Daphne: Kelangan ba talaga nating gawin to?


Robbie: Ayaw mo ba? E di huwag na lang kung napipilitan ka.. ikaw lang naman ang inaalala ko e.. paano maaalis ang paghihirap mo ngayon kung aatras ka pa?


Daphne: Ang sakit kase talaga! Tas ang init init pa! Ikaw kaya??!


Robbie: Ssssshhh… Ang arte mo naman! ikaw na nga tinutulungan dyan e.. Huwag ka ngang maingay! Mamaya nyan magising pa sila e..


Daphne: Teka nga, san mo naman natutunan to?


Robbie: Sa lola ko, dati kasi tuwing sumasakit tyan ko e bote ng mainit na tubig din ang pinapadampi nya sa tyan ko..


Daphne: Shucks! Lasing talaga ako.. pakiramdam ko umiikot na ang kisame ng bahay namin!


Robbie: Hehehe! Sa isip mo lang yan, ako nga tinamaan talaga, andaya kaya nyong dalawa ako lang ng ako ang umiinom! Bakit kasi naisipan mong shower party e apat lang tayo ng groom-to-be mo... sana lumabas man lang tayo…


Daphne: Susss! Gastos lang yun no! Sakit talaga… waaaahhh!!


Robbie: Sshhhh!! Ingay mo! Mamaya magising mama mo sa kabilang kwarto e.. akina nga! Ako na! di mo naman ata kasi dinidikit sa tyan mo e.. higa ka nga dito sa kama mo taas mo kaya konti yang damit mo..


Daphne: o… tadu ka.. ayusin mo ha? Sapakin kita..


Robbie: hehe! Amputi pala ng tyan at pusod mo.. umiilaw sa dilim! Balbon balbon pa! anong lahi yung ganyan? Hehehe!


Daphne: Ulol! Sapakin kita dyan e! nakita mo pa yun?? Dilim dilim na nga dito sa room e..


Robbie: E syempre! Hahaha! Gusto mo himas himasin ko din tyan mo para maalis ang sakit? Hehe!


Daphne: Ulol! Style ka pa ha? Sumbong kaya kita dyan kay best?


Robbie: Hehehe! Wala plakda na yan o? kita mo nga naghihilik pa.. ako ang dinadaya nyo pero kayo ang nalasing??! Tssskk!


Daphne: Oi! Sandali nga! Tumataas na ang hilot mo ah??!


Robbie: Sus! Enjoy ka nga e.. nakapikit ka pa ngayon.. masakit pa ba tyan mo?


Daphne: Loko ka ha… yung siko mo kanina pa nakadantay at humihimas sa boobs ko.. pasimple ka pa ha..


Robbie: Ssshhh.. relaks ka lang dyan… sarap ba?


Daphne: Loko ka talaga… Hmmmm……


Robbie: Cute mo talaga… alam mo bang anlaking hawig mo kay glydel mercado? pag ganitong madilim glydel na glydel ka o!


Daphne: Wehhh.. nakakatsansing ka na nga bola ka pa dyan… di lang ikaw ang nagsabi nyan no! susss…


Robbie: Anong size mo?


Daphne: 36c, bakit?


Robbie: Wala lang.. apaw kase sa kamay ko e o… hehehe! pinagpala ka talaga.. swerte naman ng bf mo sayo..


Daphne: Well… hihihi


Robbie: Sarap ba? nakapikit ka pa… ansarap mo naman panoorin… Mukang nageenjoy ka ah…


Daphne: uhuh… hmmm...


Robbie: e pano naman ako? Kiss kita ok lang?


Daphne: Tadu!


Robbie: Ssshh… Ingay mo naman… Syempre.. shower party mo kanina… e di eto farewell kiss lang.. walang malisya… hehe!


Robbie: Ano na? silence means yes?


Daphne: Tangna ka!… nahohorny ako sa pinaggagawa mo sakin!


Robbie: Hehe… o e di kiss na… sus para kiss lang e..


Daphne: Sige na nga… puta! Kiss na! isa lang ha! Tadu ka talaga…



(to be continued)






P.S.
*ang pagsasalarawan sa taas ay kathang isip lang ho ng may akda, anumang pagkakahawig sa mga pangalan o pangyayari ay nagkataon lamang at di sinasadya. patnubay ng magulang ay di na kailangan.


**pektyur mula sa photobucket








an_indecent_mind

walang iiyak

I am dying.. Would you tell a lie for me? Would you be kind enough? Would you love me or do every possible thing to make me happy on my remaining days?

Sasabihin mo ba sa akin na, “wag kang mag-alala everything would be fine” or “Matatapos na ang paghihirap mo", "masaya dun” (o sige ikaw na muna ang mauna! Masaya pala huh…)

Madalas kasi, tayo, ginagawa natin lahat para mapasaya ang isang tao na konti na lang ang nalalabing oras sa mundo. Sinusunod natin ano man ang sabihin nila, binibigay natin kung ano man ang hingin nila.

Oras, atensyon, pagmamahal, LAHAT.

Pero bakit nga kaya no? Para lang ba bumawi tayo sa lahat ng mga pagkukulang at masasamang ugaling ipinakita natin sa kanya noong malakas pa sya?

Para lang last-minute shopping e no? Kung kelan konti na lang ang oras saka tayo nagkukumahog na ipakita at ipadama ang mga bagay na hindi nya naramdaman noon, noong maaappreciate pa nya ang lahat ng ginagawa natin ngayon.

Mga ipokrito nga ba tayo na maituturing na pinapalakas natin ang kanilang loob sa mga nalalabi nyang ilang mga araw habang patuloy naman tayo sa pagpapakita ng mga bagay na hindi nya naramdaman noon mula sa atin, showing what he would be leaving behind.

It’s like, we’re trying to detach him from everything he possess here on earth, but still we’re trying to show him how good his life is/can be, at the same time.

So ironic.

Nakakalungkot isipin na maiksi na lang ang oras para ipadama natin kung gaano sila kaimportante sa ating buhay. Nakakapanlumo na bakit ngayon lang, kung kelan huli na, saka lang natin unti unting nararamdaman yung “hollow feeling” sa dahan dahan nyang paglisan.

That sense of emptiness and everything in between.

 

an_indecent_mind

P.S.

pektyur mula kay pareng gogol.

salamat po sa lahat ng walang sawang pumapasyal sa kwartong ito at sa ilang mga taong patuloy na nangungulit na magblog ulit at nambobola na magaling daw naman ako.. o ayan may bago na akong post, at isa lang ang masasabi ko.. di naman kayo ang dahilan neto! tseh! lols