adik sa tulog

gusto kong magpost, kaso kulang ang oras ko...

masyado ako occupied sa trabaho ngayon... pag-uwi ko naman sa kwarto e hindi ko na magawang mag-online o magsulat man lang dahil tinatamad na din talaga ako..

natawa nga ako sa isang komento sa akin sa friendster account ko galing sa isang napadaan lang at nakiusyuso sa profile ko.... nabasa nya siguro yung tungkol sa libro kong A Purpose Driven Life na nabanggit kong mahigit isang taon na sa akin pero hindi ko pa rin nauumpisahang basahin... natawa naman ako sa kanya na hinihingi na lang nya sa akin at ipagbabasa na lang daw nya ako...

Oo nga naman, andami ko nang nakakalimutan gawin... kulang ang oras o dahil lang talaga sa katamaran? hehehe!!

anyway, mabilisang post lang mula sa nabasa ko kagabi... second time kong binasa pero now ko lang napagtuunan ng pansin... mula sa panulat ni bob ong...

"Kumain ka na ng siopao na may palamang pusa o maglakad sa bubog nang nakayapak, pero wag na wag kang susubok mag-drugs. Kung hindi mo kayang umiwas, humingi ka ng tulong sa mga magulang mo dahil alam nila kung saan ang mga murang supplier at hindi ka nila iisahan."