mangga at bagoong

Natawa naman ako dito sa kasama kong koreano! Kasi ba naman, manghang mangha sya nang gayatin ko ang isang pirasong manggang hinog. di ko alam kung nagjojoke ito, pero nakita ko naman na muka ngang seryoso sya…

Una, first time daw nyang makakita ng tunay na mangga, puro de lata daw na mangga ang nakikita nya sa korea sa supermarket... pero susko! kung titingnan mo naman yung mangga na inamoy amoy nya nang paulit ulit e yung tipong di kagandahan kasi may mga batik na itim na parang laglag lang sa puno at hindi basta basta mabebenta sa pinas.

Ikalawa, bilib na bilib sya sa akin nang hiwain ko yung mangga. Nanlalaki ang mga mata at di makapaniwalang itinanong nya sa akin kung paano ko daw nalaman kung pano hahatiin yung mangga na hindi tatatamaan yung buto?? Waha! Adikk?? Tingin ko naman ay walang pinoy na hindi maalam maghiwa ng manggang hinog ano??!

Gusto ko pa sanang dugtungan ito ng kwento tungkol sa makulay na kabataan ko… yung panahon ng pag-akyat sa mga ibat ibang klase ng puno sa aming bukid tuwing ganitong panahon ng bakasyon, pero sa next post ko na lang…

E kasi ba naman, dahil sa kwentong mangga naalala ko tuloy na panahon nga pala ng mangga ngayon sa pilipinas…

masarap sanang kumain ng manggang hilaw na manibalang at sobrang asim tapos isasawsaw mo sa maalat, manamis-namis at maanghang na bagoong….

Yung tipong, namamanhid na yung ngipin mo sa sobrang dami nang nakain mo e ayaw mo pa ring tigilan ang pag-ngasab…

wahahaha!! naglaway naman ako dun!!!