bitin-ari... (itinerary)

now...... tagtuyot.


10...9...8...7..6...5...4...3..2...1.......


bakasyon. \m/



family. >:d< :-* :x

LAMON. baboy.pork. baboy. pork. baboy. burp. #:-s

LAKLAK. red horse. pilsen. san mig. lambanog. matador. gin bulag. emperador. jose cuervo. jack daniels. black label. hik! 8-} :-&

sex.sex. sex. sex. sex..... :-> :-"



pasko. :-bd

LAMON. baboy.pork. baboy. pork. baboy. burp. #:-s

LAKLAK. red horse. pilsen. san mig. lambanog. matador. gin bulag. emperador. jose cuervo. jack daniels. black label. hik! 8-} :-&

sex.sex. sex. sex. sex..... :-> :-"



EB. >:d<

LAMON. baboy.pork. baboy. pork. baboy. burp. #:-s

LAKLAK. red horse. pilsen. san mig. lambanog. matador. gin bulag. emperador. jose cuervo. jack daniels.- black label. hik! 8-} :-&

sex? :-?



kamayan sa palaisdaan. =p~

LAMON. baboy.pork. baboy. pork. baboy. burp. #:-s



reunion AMPONs. >:d<

LAMON. baboy.pork. baboy. pork. baboy. burp. #:-s

LAKLAK. red horse. pilsen. san mig. lambanog. matador. gin bulag. emperador. jose cuervo. jack daniels. black label. hik! 8-} :-&



reunion BJs. >:d<

LAMON. baboy.pork. baboy. pork. baboy. burp. #:-s

LAKLAK. red horse. pilsen. san mig. lambanog. matador. gin bulag. emperador. jose cuervo. jack daniels. black label. hik! 8-} :-&

sex. :-> :-"



get-together EDISONIANs. >:d<

LAMON. baboy.pork. baboy. pork. baboy. burp. #:-s

LAKLAK. red horse. pilsen. san mig. lambanog. matador. gin bulag. emperador. jose cuervo. jack daniels. black label. hik! 8-} :-&

sex. sex. :-> :-"



bagong taon. paputok. \m/

LAMON. baboy.pork. baboy. pork. baboy. burp. #:-s

LAKLAK. red horse. pilsen. san mig. lambanog. matador. gin bulag. emperador. jose cuervo. jack daniels. black label. hik! 8-} :-&

sexxxxxxx. plok. plok. plok. <:-p



EB. >:d<

LAMON. baboy.pork. baboy. pork. baboy. burp. #:-s

LAKLAK. red horse. pilsen. san mig. lambanog. matador. gin bulag. emperador. jose cuervo. jack daniels. black label. hik! 8-} :-&

no sex. :-s



barangay ginebra. pleasure. :-bd \m/



BDAY. :-bd \m/ <:-p

sex.sex. sex. sex. sex..... :-> :-"

LAMON. baboy.pork. baboy. pork. baboy. seafoods. burp. #:-s

sex.sex. sex. sex..... :-> :-"

LAKLAK. red horse. pilsen. san mig. lambanog. matador. gin bulag. emperador. jose cuervo. jack daniels. black label. hik! 8-} :-&

sex.sex. sex...... :-> :-"

shisha. @-)

sex.sex..... :-> :-"

sex...... :-> :-"

sex. ulk ulk ulk.  ^#(^



family. >:d< :-* :x

tagaytay/enchanted kingdom.

LAMON. baboy.pork. baboy. pork. baboy. seafoods. burp. #:-s



SAGADA. pleasure. nature trip. food trip. 8-> :-bd

sex. :-"



family. >:d< :-* :x

ocean park/MOA. kaching kaching kaching. :-ss

LAMON. baboy.pork. baboy. pork. baboy. seafoods. burp. #:-s



beach. nature trip. :-bd
LAMON. baboy.pork. baboy. pork. baboy. seafoods. burp. #:-s

sex. :-> :-"

LAKLAK. red horse. pilsen. san mig. lambanog. matador. gin bulag. emperador. jose cuervo. jack daniels. black label. hik! 8-} :-&

sex. :-> :-"



malls. pleasure. chickababes. kaching kaching kaching. :# :-s

sex. :-> :-"



sex. :-> :-"



sex. :-> :-"



sex. :-> :-"



sex. :-> :-"



sex. :-> :-"



kaching. kahing. kaching. :-?? :-s



sex.



sex.



sex.



sex, sex, sex,sexxxx... repeat til faint. (: (: (: (: (:



back to reality. :-h :-<



:(



an_indecent_mind



P.S.
A_I_M itinerary patented. kathang isip po lamang. anumang pagkakahawig sa tunay na pangyayari ay nagkataon lamang at di sinasadya. JOKE LEMENG YUNG SEX.

party party!!!

"don't call me, i'll call you later, andito kasi ngayon si bf"

kung pamilyar sayo yung ganitong linya malamang naranasan mo na ang ganitong klase ng magulong relasyon,at ngayon pa lang e natumbok mo na ang kahulugan ng linyang yan. malamang di na bago sayo yung linyang "manong sa pinakamalapit...", adik ka na rin sa full throttle intensity ng "short time" at alam mo yung literal na kahulugan ng "parang mauubusan".

ang totoo, masarap na mahirap ang ganitong tipo ng relasyon. masarap kasi nga may thrill. para ka na ring palihim na kumakain ng huling slice ng pagkasarap sarap na cake sa ref nyo na di naman sayo at alam mong magagalit ang mayari pag nalaman nyang nilantakan mo ito.. pero sige kain ka pa rin..

di naman ako magmamalinis dahil di naman talaga ako malinis. i've been into same situation before. may gf ako noon but it just happened that my ex-gf and i found each other again after ten long years. once tinanong ko sya, "nasa yo ang lahat ng pagkakataon at magagandang katangian para pumili ng taong magmamahal sayo ng buong buo, pero bakit ako pa?" nakangiti pero walang kakurap kurap nya akong sinagot, "dahil sa ngayon ikaw lang ang nakakapagpasaya sa kin ng ganito. alam ko naman di permanente to, bukas maaaring maiba ang ihip ng hangin, pero sa ngayon pahiram muna sayo, habang masaya pa tayo sa isat isa. at saka... ano ka ba? mas mahal ang kabit no!"

the joy and pleasure of having an illicit affair.

iba ang pakiramdam, may adrenaline rush sa bawat pagkakataon, may kakaibang thrill, madalas fast forward ang lahat ng bagay. you both know what you want at ginagawa nyo yun without pretentions or hesitations,kasi di nyo naman kelangang magpanggap just to please each other. kasi tanggap nyo ang isa't isa, no more no less. wala kayong sinasayang na oras, itinuturing nyong last na ang bawat araw na magkasama kayo dahil wala naman talagang kasiguraduhan ang lahat sa inyo.

pektyur mula kay pareng gogol

masarap ang bawal kasi alam mong alam nyang pumili ka na pero pinipili ka pa rin nya.

masarap ang bawal kasi alam mong pumili na sya ng para sa kanya, na sa tingin nya e pinaka the best na para sa kanya, pero heto at pinipili ka pa rin nya.... ibig sabihin ba nun e better ka pa sa best?

pero teka nga, may superlative pa ba ang best?

the torture of having one.

lahat ng saya may downside din yan at eto ang malupit na parte na walang gamot na mabibili kahit san pa mang mercury. yung nakakamatay na lungkot habang nag-iisa ka, naghihintay sa simpleng text message o paramdam, kahit miscall lang sana, masabi lang na naalala ka nya kahit masaya sya sa totoo nyang mundo..

alam mo naman na hindi sya sayo, alam mong di pwede, alam mong ikaw din ang talo sa huli pero sige ka pa rin.. bigay ka pa rin ng bigay.. ano nga bang kapalit? isang oras ng ngiti kapalit ng isang araw na luha. kaunting atensyon. kapirasong oras. isang buong daigdig ng kaligayahan. isang habambuhay ng walang kasiguraduhan na posibilidad, at muli sa paggising mo sa kinabukasan e andun na naman ang pagkasabik mo sa isang tao na di mo alam kung kelan mo ulit makakasama. paulit ulit lang, nakakaadik.

masakit ang maghintay sa isang bagay na di mo alam kung dadating nga ba, pero wala nang mas sasakit pa sa paghihintay sa isang bagay na hindi naman talaga dadating kahit kelan. pero sa tagal at sa paulit ulit na sakit parang naging manhid ka na rin. minsan nga di mo na alam kung martir ka ba o masokista lang talaga..

masarap sana ang bawal, yun nga lang dapat handa ka rin na maging parang tanga lang, nagaabang sa patak ng ulan. yung para bang ikaw lang lagi ang nagbibigay. umaasa. naghihintay. sa wala.

an_indecent_mind

TAMAAAA!!!

Ikaw na lang ang LAGING TAMA!

Ikaw na ang MADAMING ALAM!

OK FINE!

Ikaw na ang BRIGHT!

Point of Argument: ON BEING RIGHT.

SHE SAID: Hindi sa lahat ng pagkakataon ang mali ay mali at ang tama ay tama. Hindi lahat ng ikakasaya ng isang tao e ang pagiging tama. Also, Being responsible is not being always right. Being responsible is yung alam mo kung kelan ka gagawa ng tama at alam mo kung kelan ka gagawa ng mali. At hindi ibig sabihin na gumawa ka ng mali e masama ka na o masama yung ginawa mo, nasa sitwasyon yun. As long as kaya mong ibalanse ang lahat ng bagay, kaya mong ipaliwanag at kaya mong ipaglaban ang sarili mong pananaw.

HE SAID:Yun nga kasi ang mali dun, yung alam mo nang mali pero ginawa mo pa rin dahil lang alam mo  na kaya mong ipaliwanag at panindigan after at kasi alam mong maiintidihan ka naman. Pero looking at it, tama pa rin ba yun? The end does not justify the means.

Sino nga ba ang totoong MAY TAMA?

 
 
an_indecent_mind

Till Death Do Us Fart

Maporma? Mayaman? Malakas ang dating? Down to earth? Matalino? Malakas ang sense of humor? Yan ba ang ilan sa mga katangian ng partner mo ngayon at yan din ang ilan sa iyong mga dahilan kung bakit mo sya napili?


Isa, dalawa, tatlong buwan mula nang sinagot mo sya matapos ka nyang ligawan ng mahaba habang panahon, ang lahat ng magagandang ugali ay napapalitan na ng totoo nyang pagkatao (pagkakataon na nyang gumanti sa yo ngayon!).. eka nga, mas nakikila nyo na ang tunay na ugali ng isa't isa.


Habang tumatagal, mas lumalalim ang inyong pagsasama at mas humahaba ang oras nyo sa kama nyong magkasama e mas nakikilala mo na ang partner mo.


Kung ako ang tatanungin, ang extreme test ng ikakatagal ng isang relationship, bukod sa inyong compatibility at capacity ng iyong partner sa sex, e hindi ang distance at hindi din ang time lang kundi ang haba ng iyong pasensya at tibay ng pagkatao para malagpasan ang kabalahuraan ng partner mo.


Noong bf/gf pa lang kayo, sooo cheesy pa sayo yung maghiraman kayo ng damit pambahay, tsinelas, magsalo sa iisang plato, maghiraman ng personal things at pati na rin ang maghiraman ng deodorant at toothbrush (costcutting!) at sa pagtagal tagal pa, naatim mo na rin ang magtootbrush o makipagkwentuhan sa kanya habang jumejebs sya, o kaya ay mangulangot sa harap nya habang sarap na sarap syang nagkukwento o ganadong kumakain. O di ba? so morbid??


Harder test ng relationship nyo, ang walang pandidiri mong paglalaba ng underwear nya na may kasamang bulbuhok o skid marks/blood stains (di ko kakayanin to! Itatapon ko talaga yun sa basurahan pramis! Nyahahaha!)


Pero sa tingin ko ang isa sa ultimate tests mo to withstand ang pagkabalahura ng iyong partner, which would eventually determine ang ikakatagal ng inyong pagsasama, ay ang tanggapin ang talent nyang magsabog ng utot “in your face” at your most unexpected situations!

Kung noong unang beses na narinig mong umutot sya e naconsider mo yun na cute at nakakatawa (kasi feeling comfortable na sya sa yo di ba?) pero sa pagdaan ng maraming taon ng inyong pagsasama kaya mo pa rin kayang yakapin ang pilosopiya nya sa pag-utot na “strike anywhere”?? kaya mo kayang sikmurain ang pagsabog ng kanyang bomba at namnamin ang nakakasulasok na amoy nito sa gitna ng paghaharutan ninyo sa ilalim ng iisang kumot? Kaya mo bang matagalan ang trip nyang panghuhuli ng sariling utot para isabog sa mukha mo habang wala kang kalaban laban? (langhap sarap??!)

See? Ang relationship ay hindi laging isang fairy tale lang! maraming kalokohan, maraming harutan at maraming ups and downs. Hindi laging factor sa pagpili ng asawa ang good genes ng partner mo… minsan kelangan mo din iconsider at lunukin ng buong buo ang pagkabalahura niya!

tip? amuyin ang utot ng partner mo as early as possible.. pakiramdaman ang sarili kung matatagalan mo ang amoy for the rest of your life!


Oo, tulad sa isang magandang jamming, ang utot ay nakakasira din ng isang magandang relasyon! Ang tanong lang naman kasi e tatagal ka ba??


BLLAAAKKKKKK!!

Oooppsss… Excuse me po!




an_indecent_mind

i wish i could be there with you right now.

let me share with the pain that engulfs you at this moment.

better yet, let me take away all your pains and bear them for you.

huwag na ikaw....

ako na lang sana....

wer na u?

Wala akong post/updates lately dahil....

1.

2.

3.

an_indecent_mind

People in our Lives

Along the journey of our so-called lives, all of us encounters different people -- a friend, a foe and lots of strangers.

Some of them stayed in our life longer than we asked for, others were just short chance encounters. There were people who, at most of the times, we can only remember them by occasions, by a specific place which connotes them, or be recognized through their nameless faces, but most probably we remember them on how they really influenced or altered our lives.

May mga taong sa una pa lang e kasundo na agad natin sa interes, habits, moods, ugali, sa mga kalokohan, bulungan ng mga lihim ng buhay natin, sandalan, yung mga walang sawang nakikinig sa mga hinaing natin sa buhay, sila yung mga itinuturing natin na mga TUNAY na kaibigan.

Meron din namang ilang mga tao na parang hangin lang na dumaan sa buhay natin, unexpected ang pagkikita pero tumatatak sa ating buhay. Kadalasan impormal ang ugnayan natin sa kanila, masaya tayo na andyan lang sya, bahagi ng buhay natin. We never even asked for more. We never even dared to confront kung ano ba ang papel natin sa buhay nya or nya sa buhay natin. Ang importante e masaya tayo. Pero sila ang mga taong di permanente sa buhay natin. Touch and Go. Mabilis lang, will keep you hanging, but surely they will be  remembered.

Meron ding iilang piling tao ang may kaya na tayo’y pahalakhakin kahit on their corniest jokes o kahit sobrang down na tayo e kaya pa rin nila tayong pangitiin - effortlessly. Sila yung tao sa buhay natin na kaya nating ibigay ang lahat ng nasa atin - to the extent na kahit wala nang matira para sa ating sarili. Sila yung taong nagiging inspirasyon natin to continue striving with our lives – no matter what. Sila yung mga tao na itinuturing nating special sa ating buhay. "A perfect fit" ika nga. Our other half.

But, sa mga taong nabanggit above, dumadating ang pagkakataon na isa sa inyo ang magsasawa at eventually e maghahanap ng something more exciting, stability or ng assurance. Under any given circumstances, merong maghahanap ng MAS sa kung anuman ang meron kayo, and magmomove-on.


"it's not you, it's me."

Masakit marinig ang linyang to. Wala namang goodbyes na madali lang lunukin, lalo pa kung lahat ng sacrifices e ginawa na natin para lang maging masaya sya at mag-stay na lang. Pero that’s life, we tend to hold on to our “rare find”, we tend to hold on no matter how painful it gets. Pero minsan nakakalimutan na din natin na it is not our decision to make who should stay in our lives. Actually, it is not our choice, it’s up to them. Ang masakit lang kasi talaga e kung tayo ang maiiwanan. What the hell is wrong with me???!!

Minsan kasi, kahit gaano ka-perfect fit ang isang tao para sa atin, kahit na alam natin na sya yung matagal na nating ipinagdadasal, kahit na sya yung “ito na talaga to”….. later on, marerealize natin na hindi pala sya yung kelangan natin sa buhay o kaya naman e hindi nya lang talaga kayang pumirmi ng matagal sa buhay natin. Well, that's life.

In this case, we should not be bitter or sad. Instead of wallowing on how unfair life is on us, for not having the person that we waited and fought for, maybe we should be thankful that once in our life, we were graced by their presence and we experienced something wonderful because of them. Everything happens for a reason. Most probably something better is in store for us. Something bigger. Just wait.

"Some people come into our lives and quickly go. Some stay for awhile and leave footprints on our hearts. And we are never, ever the same."

- UNKNOWN

Minsan ba, gaya ko ngayon, naiisip mo lahat ng mga taong dumaan sa buhay mo? Kung gaano ka nila binago? Kung gaano nila naapektuhan ang buhay mo sa kasalukuyan? Kung gaano karami o kabigat ng mga desisyon sa buhay ang nagawa mo at hindi nagawa dahil sa taong yun? What ifs?

Minsan ba nalungkot ka na rin na pagkalipas ng maraming panahon sa iyong paglingon e makikita mong muli ang isang tao na naging malaking parte ng buhay mo e andun sa isang sulok - NAG-IISA.

*pektyur galing dito



an_indecent_mind

yosi, sex, tulog at extra rice

yosi, sex, tulog at extra rice.


needless to elaborate, dito sa apat na mga nabanggit kahit ano pang estado mo sa buhay, babae ka man o lalaki, conyo o jologs at kagaya rin ng iba pang mga adik na blogista e maituturing na bahagi na siguro ng buhay mo ang apat na ito.

sa gitna ng kwentuhan namin ng isang blogera, may nabuksan akong serye ng mga tanong sa kanya. wala ho itong malisya, random lang.

********
 A_I_M: may tanong ako... halimbawa... nasa ofc ka, lunch time, papipiliin ka between power nap or 1 cup of extra rice, alin pipiliin mo?

BLOGERA: hmmm... dun ako sa... hirap ah.... parang board exam ah

A_I_M: tae to! parang tanga lang! hahahaha! rice at sleep pa lang ang hirap na agad??

B: dun ako sa... sige sa rice na lang ako... (hahaha!) di bale ng walang tulog wag lang walang kain! (tawa nang tawa!!)

A_I_M: adik talaga????

B: baket??? anung masama sa rice?

A_I_M: hmmm sige isa pa... one stick ng yosi o extra rice?

B: extra rice paren tangina!

A_I_M: tae naman to! Akala ko pa naman ganun ka kasunog-baga! kasunod pa naman sanang tanong e one stick ng yosi o sex... e di obyus na ang sagot?? babaguhin ko na??

B: aanhin ko dagdag sa yosi?? e pwede namang maki-hits nalang (gulong kakatawa!)

A_I_M: hmmmm... mahilig ka sa extra rice ha… o eto.. extra rice o sex?? sige sagot!!!

B: mahirap toh... pwedeng assignment?

A_I_M: nyahahaha! tae ka! nahirapan talaga?? kunyari ka pa e rice na naman talaga ang pipiliin mo!!

B: sex.. extra rice... tsk.. hirap naman!

B: syempre depende sa ulam at sa kasex! (gulong na naman kakatawa!!)

A_I_M: tae ka! e wala nman sa options ung ulam! amfufu!!

B: hahahaha!!mahirap mahirap! kung masarap ang ulam, dun ako sa extra rice! kung masarap ang ka-sex, sa sex na ko! dapat gnun! depende! hahaha!

A_I_M: nyahahaha!!!

A_I_M: hmmm... sige... e kung sex o tulog?

B: sex syempre! mas masarap matulog pagkatapos ng sex! lol

A_I_M: hahahaha! pansin ko lang e ayaw mo talagang matulog ano??

B: oo nga noh? parang ayaw ko nga matulog!LOL

A_I_M: so ang prority list mo pala e ganito...

A_I_M: 1. sex (or depende din sa kasex)

A_I_M: 2. Extra rice (or depende sa ulam)

A_I_M: 3. yosi

A_I_M: 4. tulog

A_I_M: tae!!! last talaga ang tulog??!!

B: lol

B: e ikaw anu ba yung priority list mo??

A_I_M: priority??? tangina! E di syempre... SEEEEXXXXXXXXX!!!

B: HAHAHAHAHA!!


*********


ikaw? kung tatanungin kita ng same series of questions?

1. extra rice o tulog?
2. yosi o extra rice?
3. extra rice o sex?
4. sex o tulog?


pls tally your answers. so ano nga ba ang priority mo?

survey says….




Afternoon Delight



an_indecent_mind

sunugan ng Blog!!

Ang blog mo ba para sa yo ay…


-isang pampalipas oras lang?

-box of thoughts and emotions?

-compilation of random ideas?

-kumikitang kabuhayan?

-o dito na umiikot ang malaking parte ng mundo mo?

Takot ka na bang mawala pa sayo ang blog mo?

Alam ko kung gaano kaimportante ang blog mo ngayon para sayo, naging outlet mo na kasi yan, dyan ka rin nakatagpo ng mga bagong kaibigan, mga taong umaaliw sa mga kagaya natin na nagpapaka-petiks sa trabaho. Isang sikretong mundo para sayo, kung saan ka mas nagiging malaya. (nga ba?)

Eto lang, kung babayaran ka ba ng huge/tempting amount para totally idelete mo ang blog mo, tatanggapin mo kaya ang offer sayo? Magkano ang hihingin mong kapalit para gawin yun?

Kung ngayon hamunin kita ng “sunugan ng bahay”, susunugin mo ba ang blog mo? Kaya mo ba?

Just for a thought lang.

Malamang di mo din naman kayang gawin, at di mo gagawin.

ADIK ka kasi.


an_indecent_mind

BOY BASTOS!



Kapitan saging!

ang superherong hindi mapagkamalang wholesome!



Kapitan Saging -- tagapagtanggol ng mga naaapi





an_indecent_mind

Kanto Tinio

Naniniwala ka ba sa good benefits ng sex sa ating katawan?


“Keep in mind that both sex and exercise have been proven to help reduce stress, so doing both on a regular basis should help you stay relaxed and happy.


Don't forget that sex burns calories. Sure, it has to be fairly vigorous to get your heart rate going, but a 130-lb person can burn about seven calories per five minutes of vigorous sex. Keep it up for an hour, and you'll burn off 88 calories...not bad for having a little fun, plus, you will impress your mate with your incredible endurance.”

So, may basis scientifically... Pero wag naman sanang umabot sa ganitong punto…



nyahahaha! ganito ka ba kaadik sa sex? lol





Article hinugot mula dito…



an_indecent_mind

'coz everyone is a piece of cake

Naranasan mo na bang umasa sa isang bagay? Sa isang tao? Unto something, for it to happen?

Naranasan mo na bang maghintay ng phone call? Ng reply sa text messages mo? Pero at the end e naghintay ka lang pala sa wala at puro frustrations at sama lang ng loob ang napala mo…

Naranasan mo na bang umasam asam na makasama ang isang tao sa isang beautiful relationship? But, at the end e friendship lang pala ang kaya nyang ibigay sayo?

“Fuck! Di ko kailangan ang friendship mo! Marami na akong kaibigan!” ampalayang ampalaya ano?

Com'on! Wag na tayong maging ipokrito at ipokrita! Hindi na tayo bata para makipaglaro ng guessing game o makipagtaguan-pung. Truth is, we don’t normally pursue, or give much of our time and attention to someone or anyone without any intentions behind it. Hindi tayo mag-uubos ng load at makikipagpuyatan pagchachat para lang makipagkaibigan o makipaglandian. There must be some valid reasons behind it. At sa aminin man natin o hindi umaasa tayo, directly or indirectly, for something bigger to happen kapalit ng lahat ng ginagawa natin.

Another point is, nakakasanay ba ang frustrations? Ang paghihintay sa maga bagay na parang hindi naman darating kelanman? Hindi ba parang in the long run e puro negativity na lang ang naiibigay sa atin nun? To the point na pag may dumating at kahit feeling natin e eto na talaga yung real chance, yung right right right chance, para sa atin e still hesitant pa rin tayo at i-reject lang natin kasi baka false alarm na naman or gaya ng dati e palpak na naman.

Gasgas na para sa atin ang salitang perseverance at patience pero hindi naman kasi nakakasanay ang masaktan sa paghihintay. Hindi nakakasanay ang mafrustrate. Hindi din kelanman nakakatuwa ang malaman mong at the end e wala ka palang inaasahan, wala ka palang hinihintay.

Worst is, sabihin sayo na, “Hindi ko naman sinabing maghintay ka ah? Choice mo yan”

Fuck! Fuck talaga! Di ba?

Knowing that you’ve wasted your time sa paghihintay sa isang bagay na di naman pala talaga mangyayari, maybe not now. Or not ever.

Pero naisip mo na ba?

Di kaya minsan mali lang talaga tayo ng hinihintay na chances? Sa isang pag-asam na di naman pala talaga posibleng mangyari? Na suntok sa buwan naman talaga yung inaasahan natin?

Hindi kaya mali lang tayo sa paghihintay sa isang maling tao? Sa isang tao na hanggang dun lang naman pala talaga ang kayang ibigay? Na ipinipilit lang natin ang isang bagay na hindi naman talaga pwede?

Hindi kaya may ibang naghihintay ng atensyon mo? O baka naman, hindi mo lang napapansin pero ikaw ay isang frustration din ng ibang tao?

Be still, open your eyes. Look around you, maybe you’re the most precious fruitcake for somebody, na antagal nang naghihintay ng konting atensyon mo.

"There's a fruitcake in everybody

There's a fruitcake in everyone

There are b-sides to every story

If you decide to have some fun

Just take a bite

It's alright

Taste the taste that sent all mothers giggling in sheer delight

Take a bite

It's alright

A little lovin and some fruit to bake

Life is a piece of cake"

an_indecent_mind

Anino ng Kahapon

Katahimikan.

Walang naririnig na kahit anong klase ng ingay. Sa isang sulok siya’y nakaupo. Nakatulala at tila ba’y kay lalim ng iniisip. Hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa kanyang isipan. Marahil siguro dala ito ng sakit na nararamdaman niya. Sakit na walang gamot. Sakit na hihilom pagdating ng tamang panahon.

Anong oras na ba? Madaling araw na at gising na gising pa rin siya. Pinagmamasdan ko siya mula sa kinahihigaan ko. Pinagmamasdan ko ang maganda niyang mukha. Ngunit nagulat na lamang ako ng makita ko ang luhang unti-unting pumapatak. Hinayaan ko lamang siya dahil alam kong nakakapagpaluwag ito ng damdamin ng isang tao.

Ngunit hindi niya nakayanan ang sakit na nararamdaman niya.

“bakit kailangan pang magmahal kung masasaktan lang din naman?”

‘Yan ang narinig ko sa kanya habang patuloy ang pagtulo ng luha nya sa kanyang mga mata. Wala akong maisagot sa kanya.

Naiwang nakaawang ang aking mga labi. Ano ba ang dapat na isagot ko sa tanong niya? Ako ba ang tinatanong o ang sarili niya? Hindi ko ito masagot dahil isa din akong talunan pagdating sa pag-ibig! Isa din akong biktima ng pagmamahal na sa huli ay nasaktan at iniwan din! Pero naaawa ako sa kanya. Hindi ko kayang nakikita siyang umiiyak dahil nakikita ko ang sarili ko sa kanya nung mga panahong nagmahal at nasaktan din ako.

Tumayo ako. Dahan dahan akong lumalapit sa kanya. Sa wakas nakarating din ako sa sulok kung saan siya nakaupo. Kung saan siya umiiyak. Niyakap ko siya. Hinaplos ang kanyang likod pero wala kahit isang salita ang namutawi sa aking labi. Hinayaan ko siyang umiyak. Hinayaan ko siyang ilabas ang sakit at galit na nararamdaman niya. Hinayaan ko siyang mapagod sa pag iyak dahil alam kong sa huli titigil din siya at hindi nga ako nagkamali. Muli ko siyang tiningnan. Muli kong pinagmasdan ang mukha niya, ang mga mata niyang namumula at namumugto dahil sa pag iyak. Ang mga mata niyang nagsasabi na sobrang sakit ng nararamdaman niya. Hindi na siya nagsalita ng kahit ano pa. Inisip ko na lang na magiging ok din siya.

Tumayo siya sa kanyang pagkakaupo.

“salamat” ang tangi niyang nasambit.

"Hindi ko na kaya!"

Sa kanyang pagtayo hinawakan ko ang kamay niya. Pinigilan sya sa pag alis.

“Ang magmahal ay isang sangkap na nagbibigay ng kulay sa buhay ng isang tao. Isang sangkap na gugustuhin ng kahit sino man. Hindi magiging kumpleto ang buhay natin kung walang pagmamahal. Minsan nasasaktan tayo. Natural yun. Hindi ibig sabihin na kapag nagmahal tayo ng isang tao siya na ang makakasama natin habambuhay. Hindi ibig sabihin na hindi niya tayo masasaktan. Ang pag-ibig ay isang regalo. Isang regalo na kapag tinanggap mo asahan mong may kapalit ito. Ito ay ang masasaktan ka o magiging masaya ka. Iba-iba ang pagmamahal natin. Iba-iba tayo magmahal. Kung sa tingin mo nagmahal ka ng sobra at sa huli ikaw din ang nasaktan, tanggapin mo. Ang importante minahal mo siya at ibig sabihin nito ay may magandang bukas pa. Na meron pang isang tao na naghihintay sa’yo. Isang tao na mamahalin ka at makakasama mo hanggang sa pagtanda. Isang tao na inilaan para sa atin. Huwag kang magmadali dahil darating din ang itinakdang tao para sa’yo at sa tamang panahon. Hayaan mong maghilom ang mga sugat na dala ng pagmamahal mo sa isang tao. Hayaan mong maramdaman ang sakit dahil isa yan sa magpapatibay ng kalooban mo. Isa yan sa magpapalakas sa’yo para harapin ang naghihintay na kinabukasan. Hindi ibig sabihin na kung nasaktan ka, hindi ka niya mahal. Tulad nga nang sinabi ko sa’yo iba-iba tayo magmahal. Siguro hindi lang kayo para sa isa’t isa. Isipin mo na may rason kung bakit nangyari yan. Isipin mo na siguro panahon na para tapusin ang pagmamahalan niyo at isipin mo na may isang taong naghihintay sa labas para mahalin ka at mahalin mo. Ito ay isang karanasan sa buhay natin. Karanasan na magtuturo sa’yo ng leksiyon. Leksiyon na natutunan at pwedeng i-apply sa susunod na magmamahal ka. At sana may natutunan ka sa pahinang ito ng buhay mo. Umaasa akong muli kong makikita ang mga ngiti sa labi mo at marinig ang iyong halakhak. Umaasa ako na mawawala ang sakit na nakikita ko sa mga mata mo. Umaasa ako na maghihilom ang sugat sa puso mo at higit sa lahat umaasa akong magmamahal ka muli sa tamang panahon.”

Isang ngiti lang ang ibinaling niya sa akin. Isang ngiti na alam kong yun na ang umpisa sa pagharap niya sa kinabukasan.

“Matulog na tayo.”

At muli kong pinagmasdan ang mukha niya at doon ko masasabi na ayos na siya at handa ng harapin ang bukas na naghihintay sa kanya.

--------

Ninais kong ibahagi sa inyo ang komposisyon na ito na nagmula sa isang blogger na walang pakundangang bigla na lang nagsara ng kanyang blog. Isa syang malapit na kaibigan, isa sa mga dating aktibong nilalang sa mundo ng blogosperyo, isa sa mga kilala at talentadong blogera. Author's name withheld (sa kanya na ring kahilingan, sinadya kong itago ang kanyang tunay na pagkakakilanlan at kagandahan).

pektyur ninakaw mula dito


an_indecent_mind

Pisil

Tawanan tayo ng tawanan. Scrabble, sudoku, panay ang pakwela ko, sige naman ang tawa mo sa mga corny kong jokes. Sa bawat hagikhik mo, na musika sa aking pandinig, may kasabay itong pagtapik sa hita ko, sa balikat, sa kamay, lalo naman akong ginaganahan, lalo akong nagiging corny pero sige lang, bungisngis ka pa rin. Nakatingin lang sa atin ang mga kaibigan mo, nagtataka marahil sa ting dalawa, dahil mukang may kakaiba. Pero siguro ayaw nilang bigyan ng anumang malisya.

Alas onse na ng gabi pero maliwanag pa?? may araw pa?? pero kelangan na nating umuwi, baka mapagalitan ka na ni Donya Adelaida -- ang iyong ina. kaninong kotse ba tong sinasakyan natin? Di to sa akin, di din sa yo, di din sa dalawa mo pang kaibigan.. e sino ba tong driver natin? di ko makilala ang mukha.. baka san tayo dalhin nito? “easy ka lang, wag kang masyadong paranoid dyan ok?” sabay pisil mo sa kamay ko. Kumalma naman ako, pero iniisip ko kung para san ang pisil na yun.

Pagod na ako, mabigat ang mata, gusto kong umidlip habang nagbyabyahe tayo pero ayaw ko yatang matulog. Nageenjoy ako sa mga tawa mo, nageenjoy ako sa siksikang pwesto natin dito sa hulihang upuan ng kotseng ito. Teka, bakante naman ang upuan sa unahan, pero bakit tayo nagpipilit umupo dito sa hulihan? Ayokong itanong yan, kasi nageenjoy naman ako sa magkadikit nating mga katawan. Para tayong kambal tuko, para tayong sardinas na walang sarsa, para na tayong magkaakap sa sobrang dikit, para tayong may relasyon – pero wala, hindi.

Naglalakad tayo sa dilim, panay ang kapit mo sa akin, sige ang alalay ko sayo. “gentleman ka pala huh?” ngiti lang ako, pero may pumintig sa pagkatao ko nung sinabi mo iyon – ang aking puso. Bigla tuloy, parang gusto kong makasalubong ng mga lasing na tambay, yung mga bastos -- ipagtatanggol kita. Makikipagbasagan ako ng bungo para sayo, magpapakamatay para sayo, para masabi mong kaya kitang ipagtanggol. At matapos mawasak ang mukha ko, aalalayan mo ako at gagamutin ang mga sugat at pasa ko, sa puntong iyon, parang pelikula, magtatama ang ating mga paningin, na tila may isang malakas na magnetong humahatak sa ating mga labi, unti unti, tatahimik ang buong paligid habang papalapit ang ating mga mukha sa isa't isa, tanging mga kalabog lang ng ating mga puso ang maririnig, dahan dahan, papalapit nang papalapit, dahan dahan… pero walang ganyang pangyayari.. kasi nga walang mga lasing na tambay… badtrip!

Inihatid natin ang mga kaibigan mo sa mga bahay nila. Alas dos na pala ng umaga? bakit andami pa ring tao sa kalsada? Anong meron? Lumiko tayo malapit sa inyo, nagkadikit muli ang ating mga kamay, hinawakan mo ang kamay ko at pinisil. Napatingin ako sayo, gusto kong magtanong kung anong ibig sabihin nun, gusto kitang hatakin sa dilim… pero huwag, wholesome dapat ako! at hindi dapat masira ang mgandang gabing ito..

Nakita natin sa kanto ang adviser ko nung 4th year hiskul ako, nagulat sya na magkasama tayo, nagulat sya na magkahawak ang ating mga kamay. nagulat sya at nagtanong sya kung tayo daw ba? nagulat ako bakit kilala ka nya, nagulat ako bakit andun sya e di naman sya dun nakatira, nagulat ako bakit alas dos na ng umaga e may matanda pang kagaya nya na nakatambay pa sa labas??

Biglang nagkagulo, may nakita tayong mga liwanag mula sa kalangitan…  UFO! aliens! laser beams! ingay ng mga kanyon! huh?? pamilyar sa kin yun ah??! Di ba sila ang mga karakter sa larong “madness” sa cp ko? Madami nang patay na aliens, wala silang magawa sa nakasetup na mga kanyon at laser beams. May isa na lang natitirang malaking alien, Reyna nila siguro yun. Nakita nya ang mga high-tension wires sa isang substation. Binabatak nya ang mga ito at nagblackout sa buong lugar. Nagkagulo na, nagsigawan. Bigla kang nagtanong, "Pano ba gumagana ang kuryente? Pano ba nagkakakuryente?" "Ehem! Genius ako dyan, pagkakataon ko nang maging matalino sa paningin mo. umpisahan natin sa rotor at stator gusto mo?" Sabi mo sa eksplanasyon lang na maiintindihan mo. Andami kong nasabi, capacitors transformers, battery, power grid, substations, towers, pansit pansitan na ninanakaw at ginagawang stainless na planggana at kaserola… pero di ko lam kung may nainitindihan ka, tumango ka lang pero di ka na ulit nagtanong.

Nakarating tayo sa mansyon nyo, tulog pa ata si Donya Adelaida, katulong nyong pupungas pungas pa ang nagbukas ng gate nyo..

Tahimik ang paligid, may konting liwanag lang na bumabalot sa atin mula sa poste sa tapat ng gate nyo... umakap ka sa akin.. matagal, mahigpit, ramdam ko ang tibok ng puso mo, ramdam ko ang init ng katawan mo, nakasubsob ka lang sa dibdib ko. Tingin ko ayaw mo nang matapos ang gabi. Hinawakan ko ang baba mo, itinaas ito at hinagilap ang mata mo, nagtatanong ang aking mga mata. Tahimik ka lang, nakatitig sa kin, naghihintay ng mga susunod na pangyayari.. bahala na, lalakasan ko na ang loob ko… eto na to…. pinikit ko na rin ang aking mga mata, sa tantya ko e kulang sa isang dangkal na lang ang pagitan ng ating mga labi.. ramdam ko na ang init ng iyong hininga….

 

Nang biglang… BLAAAGGG!!!

May kumalabog! Bigla akong nagising!!!

Poteekk! Badtrip!!!!

----

Nonsense na post to.. pero gusto ko lang idokumento ito dito, madalas kasing magkatotoo ang mga panaginip ko.. weird no? pero totoo.. maybe months or years from now, babalikan ko tong post na to.. and iconfirm kung alin ang mga nagkakatotoo.. na hindi sya dejavu pero panaginip lang dati.

yung aliens? Hehe! Produkto na lang siguro ng subconsciuous mind ko epekto ng sobrang kakalaro kaya nahalo na pati sa panaginip ko..

an_indecent_mind

pektyur ninakaw mula sa flickr.com

FU-BU (part 2)

Naaliw naman ako sa talakayan natin dun sa previous post ko.

Sige, further to all your brain-damaging analysis, eto ang aking sariling interpretasyon.

Sa aking opinyon ang diagram na ito ay nagpapakita ng pangkalahatang batayan natin sa pagpili ng makakasama natin sa buhay.

Sa anong aspeto nga ba tayo kadalasan pumipili ng mapapangasawa?

Syempre gusto natin yung matalino pero yung di naman tayo magmumukhang tanga pag kasama o kausap sya. Not necessarily a cum laude grad, but yung may sense naman sana kausap. Wag din naman yung shonga-shongaers at Late Reaction o No Reaction at all!!

Pansin ko lang, pag masyadong matalino ang isang tao madalas mas gusto natin na affiliated na lang tayo sa kanila as our friends. And hesitant tayo to be in relationship with that genius person, because most of us  thinks that having relationship with that type of person is boringggg.

In my personal opinion, di ako pipili ng partner na sobrang talino dahil baka lang di mag-jive ang utak namin kasi di kami magkalevel. Di ko rin naman gugustuhing makipagdicussion ng constellation at heavenly bodies or chemical breakdown ng isang bagay or worst is magbow na lang ng magbow sa kanya, sa buong pagsasama namin.

Pipili ako, yung medyo maganda ang lahi pero yung magbibigay naman sa akin ng dagdag pogi points, at maeenhance ang aking personality pag magkasama kami. Wag naman yung magmumuka akong driver, katulong o “exotic” (termino nga nitong isang kaibigan ko).

Pag “too hot to handle” ka nga pero para namang isang palaman lang sa ulo ang utak mo e di ka naman nakakaamuse. Maganda ka, kelangan ko ang katawan mo, kelangan mo ang init ko ng kasama kausap sa mga gabing malamig, e di sige FU-BU na lang tayo. Pero di ibig sabihin nito e ang mga FU-BU e mga walang utak in general. I don’t think so, tingin ko nga liberated sila at more practical on their own ways. They know what they want in life and knows how to get it. Just friends, with benefits.

Base sa diagram, FU-BUs are merely attracted more on physical attributes at very minimal or none ang mental or emotional aspect. Kasi tingin ko once na pumasok na ang mental or emotional issues, may tendencies na ng expectations at relationship temptation, yung parang may small voice na nagpupush sa idea na etong FU-BU ko is “pwede” at “posible” na maging partner in life kahit na nga from the very beginning e pure pleasure at casual sex lang naman talaga ang setup namin. This may be the stage of awkwardness -- to be or not to be.

Zone of pain, from zero to minimum range ng x and y coordinates. tingin ko eto yung zone ng mga taong less visible sa ating paligid. An average person, di gaanong gifted sa talino at pisikal na aspeto. Di gaanong kagandahan, and very little or lower ang probabibility nila to find their partner in life. (but behold, love moves in mysterious ways ika nga.)

If puro ka talino or puro ka ganda, “in the end it wouldn't work out because both of you exist only in what you SEE and THINK... and not by how you FEEL.” – sabi nga ni roanne.

Sa tingin ko, tama din si poldo, na habang tumataas yung mental along with the physical attractiveness ng isang tao, mas mataas ang probability na ang result ay maging marriage, or mas tumataas ang probability na maging “A” material ka or wife/husband material in the future. On this sense, magiging mabenta/attractive ka sa lahat ng tao sa paligid mo.

All in all, FU-BU is a set up meant to fulfill our sexual urges and to have a companion beside us, in any particular time, WITHOUT EXPECTATIONS.

FU-BU ..... FUnny BUnanas!

an_indecent_mind

FU-BU

BOY: Ei! whats up?

GIRL: Wala nga e…. boringgggg….

BOY: Sinong andyan?

GIRL: Wala, ako lang.

BOY: need company?

GIRL: Yeah. Dala ka ng wine ha?

BOY: I’ll be there in few minutes!

aware ka ba dito? anong masasabi mo sa relasyong kaswal na to?





an_indecent_mind

Postcripts of a BloodBath

mga parekoy, received this forwarded email msg this morning. thought of sharing this to all my readers and fellow bloggers. hope this would give us all clearer insight and a peek on the other side of the unfortunate event that shook the whole world yesterday.



Postcripts Of A BloodBath

by Bang Lu Min
(One of the Hostages)

Mr. Mendoza was already upset even before he saw on television what the policemen did to his brother. The other tourists who remained inside the bus were complaining. Wei Ji Jiang wanted to go to the bathroom. Dao Chi Yu was hungry and the rest were just groaning and whining like they have forgotten that our lives rest in Mr. Mendoza's hands.

The hostage taker, as you know him was really nice. He treated us okay and even let the elders and the children leave the bus. He said your policemen treated him unfairly. He was a policeman too and was accused of doing something he had no knowledge of. But your government didn't listen so he used us to get everyone's attention.

Things would have never turned for the worst if he didn't see how his family was dragged out of their house and taken into custody. He was watching the news all the time as we huddled around each other behind the bus. He shouted some words in your language then started shooting in the air. A girl about my age started screaming. Mr. Mendoza demanded her to stop but she didn't understand English. God, he had to slash her neck with a knife just to put her to rest. Her boyfriend who tried to hit him was shot in the head.

Tension was rising. You can see in his face how scared and confused he was. The bus driver ran away leaving him alone with strangers from a distant land. I can see him walking across the aisle, sometimes pointing his machine gun to one of the tourists. But he tried his best not to hurt us, especially those who really cooperate.

I guess its in your nature not to inflict pain on others unless it was necessary. I remember him saying that he will free us before sundown and implored us to forget everything when we return home. But his words don't matter now. The policemen were trying to force their way in, while we all lied down to shield ourselves from bullets. Mister Mendoza blindly shoots at his enemies which I think kept them from rescuing us. I hear sobs under the chairs. Some were even shouting the names of their loved ones even when the air merely eat their words. Kevin Tang tried to escape when the glass door was was shattered, but one shot and he slumped on the floor with blood gushing from his mouth.

Heavy rain pitter-pattered on the rooftop. In old Chinese saying, it means an end to a struggle. Finally, somebody was able to open the escape hatch at the back of the bus. Freedom. But I knew Mister Mendoza was still alive. I knew he was just waiting for a chance to strike back at his enemies. So I told those around me not to escape. Let the authorities come for us instead. Then there was gunfire. He was firing at his enemies with a machine gun. Those who were at the escape hatch fled abandoning us once again. It's like a nightmare with no end and to wake up means a certain death. Then somebody from outside the bus threw a canister. It forced out a black smoke that is so painful to the eyes and putrid smelling to the nose. People started screaming. We cannot breathe. Some ran in front of the bus but Mister Mendoza warned them of stray bullets. It was too late. One was hit on the head, the other was hit on the shoulders. Bullets were now flying. Its like the authorities thought we were all dead. Mister Mendoza finally realizes his mistake and said sorry to everyone, dead or alive. He then ran towards the front of the bus where he would meet his maker. As he passed by my chair with bullets whistling overhead, I clutched my hand on the velvet curtain and wrapped it around my face. All I could think of was to stay alive - for my child who is waiting for me back in Xinjang. I know I will survive,

I will come home.



Bang Lu Min
Survivor, Quirino Bloodbath



everything happens for a reason... sa aking sariling opinyon, instead of blaming others for their lapses on this mishap, maybe we should dig deeper unto this... ano na nga ba ang lessons learned?


an_indecent_mind

ga-dose!

“Sing-haba tayo brod??? Parehas tayong ga-dose??! Weird!!” Yan ang sumigaw sa utak ko nung nakita ko yung kanya na kagayang kagaya ang sukat netong sa akin!

Ok! Maaaring sabihin nyong OA ako or weirdo para makipagkumpara sa iba, pero tingin ko kasi e very uncommon lang talaga na may makaparehas ako ng aking pag-aari considering the fact na hindi naman talaga ordinaryo ang haba nung sa akin. Meron man sigurong magkakaparehas pero konti lang talaga kami… oo, nacheck ko na kaya wag ka nang kumontra!

Base sa aking marubdob na pananaliksik, magkakaiba tayo ng pag-aari. Merong masagwa, mahaba, maikli, maganda, cute, at kadalasan kapag nakita natin ito sa isang tao e tumatatak na to sa ating isipan. Although mahaba yung sa akin, totoo ga-dose ito hindi ako nagbibiro, pero hindi ko ito ipinagmamayabang. Sabi nga ng tatay ko, ingatan ko daw ito at maging responsible ako sa paggamit, ito lang daw ang tanging yaman na maipapamana nya sa akin. Yeah, mahaba din yung sa kanya at sa kanya ko nga to namana!

Pero sa tingin ko e wala naman talagang malaking diperensya kung maiksi o mahaba yung sa yo, nasa paraan naman yun ng paggamit di ba? Nakakadagdag lang siguro ng pagkalalaki kung unique o cute yung sayo kasi madalas e naglulumikot eto sa isip ng mga.. malilikot ang isip! At saka, di naman (daw) dun sa haba o sa iksi nito pwedeng masukat ang pagkatao mo, hindi pwedeng maging basehan ng iyong pagkatao kumbaga!

Too much intro! sows!!

Ganito kasi yun, one of my blogger friends told me na may nag-add daw sa kanya sa FB, exactly same name as hers tapos lahat nung 12 friends nun e real-life-friends din daw nya… sabi ko naman baka nga may nanggagaya lang sa kanya o nagkataon lang talaga o ex-bf nya yun na ampalaya mode at gusto lang mamburaot or worst e doppelganger nya yun. Nyahahaha!! To the higher level na ang doppelganger! Haytettshhl!

Then kanina, may natanggap din akong friend request sa FB, from a name which is sssooooo familiar to me, dahil pangalan ko yun! At wala naman akong natatandaan na ini-add ko ang sarili ko… hello! Madami kaya akong friends sa FB! Di pa ako ganun kaloner para i-add ang sarili ko at maupdate sa mga pinaggagawa ng sarili ko! Hak hak! Magulo!

Very strange lang kasi not so common ang given name ko (five-letter-word lang pero very unusual) at family name ko (dose sya, oo ga-dose letra ang last name ko)!! Pero wadapak??? may kapareho pa rin pala ako??? Wahddaaaa???!!

Petty odd things, same month bday namin (but not same year, mas matanda sya sa akin ng 9 years), nasa lupain din sya ng buhangin ngayon (we are in almost same location)… and last, panget sya! (yun lang! malaking pagkakaiba! kasi mas panget ako! Hakhakhak!)…

At… hindi sya bogus, nakausap ko na!

Wooaaahhh!! What a coincindent coincidens coinsendent coinsidint co-accident!!!! Lol

Ikaw, kung very unique at uncommon ang first at last name mo tapos may makilala ka na complete stranger bearing the same name, ano ang magiging reaksyon mo? Nangyari na ba sayo to?




an_indecent_mind

libre chupit!

“what’s wrong with your hair??” takang-takang tanong ng kasama kong koreano.

halatang nagulat kaninang umaga dahil nga clean cut ang hairstyle ko at normally e laging maayos na sinuklay, with matching pomada gel, ang aking buhok sa tuwing papasok ako sa aming opisina.

simpleng ngiti lang at “why?” ang tinugon ko sa kanya. ngunit ang totoo nyan, noon ko biglang narealize na sa sobrang pagmamadali ko kanina e nakalimutan ko nga palang magsuklay! hahaha!

uso naman yun, “bagong gising” hairstyle. yun nga lang, mukang di ko yata kaya na madistract ng buhok ko ang attention ng clients namin! hehehe!

basically, our physical look is a pure reflection of our own personality. it can help us build good, or bad, lasting impressions. when we look good, it boosts our self-esteem and confidence. pero syempre, being professionals as we are, what we do for a living sometimes affects what we want in our lives.

and for sure, lahat tayo ay dumating na sa puntong gusto nating sumubok ng “something new” to loosen up ourselves. new look, new pastime, new food, new companion, new habit, new route. for a change, ika nga.

ako? nagsasawa na ako sa clean cut/nice look image.. now, i want to try something new..

skin head siguro… pero nagdalawang isip ako bigla nung makita ko tong picture na to...

patok na gupit para lingunin ng mga chicks!

baka maging sa halip na skinhead e maging dickhead din ako! hek hek hek!




an_indecent_mind

C (blogger o blogger, where art thou?)

dumadating ang mga pagkakataon na kelangan mong magpaalam, sa isang bagay na nakasanayan mo na, sa isang kaibigan na walang sawang naghatid ng saya at ngiti sa araw-araw mo, sa isang samahang walang kasinlalim at dalisay na akala mo noong una ay walang katapusan at minsan sa mga pangakong nabuo sa salitang “forever”. di naman maiiwasan ito sapagkat wala naman talagang permanente sa buhay ng tao, lahat maaring mabago o mawala sa isang kisap mata lamang.

ang isang bagay, gaano mo man ito kagusto na nasa kamay mo lang, ano mang pilit mo na wag munang bitiwan, sa katiting na pag-asang maaring meron pang magagawang paraan na hindi mo pa nasubukan, dadating pa rin sa punto na wala ka nang magagawa kundi tanggapin na lang na hindi na talaga pwede.

nothing is permanent in this world ika nga -- even life, even relationships, even a blogger’s blog.

naalala mo pa ba nung una kang pumasok sa blogosperyo? noong bago pa ang lahat sa iyong paningin? noong nagumpisa kang makibasa at mag-stalk sa isang blogista na super astig magsulat? noong puntong sinabi mo sa iyong sarili na, “hindi ako magaling magsulat, pero gusto ko ding magblog”. at dahil sa munting pangarap mong iyon, nagsimula ang pagikot ng buhay mo sa blog. sa mundong ito kung saan marami kang nakilala, natutunan, napatawa, at napahanga.

noong una, andami dami mong gustong isulat, andami mong gustong ibahagi sa iba, andami nilang nagsasabing “maganda ang pagkakasulat mo”, “magaling ka!”. ngunit matapos ang ilang posts, ilang panahon, bigla kang nabakante, bigla kang nawalan ng ganang sumulat, para ka na lang nakalutang sa kawalan. nawala na yung excitement na kagaya noong una mong pagpapakilala sa mundo ng blog, yung excitement na naramdaman mo nung unti unting may nakakakilala sa munting talento mo, yung feeling of fulfillment pag may nagsasabi sayong maganda ang pagkakasulat mo at nakarelate sila sa mga experiences mo.

ngunit darating ang maraming beses na biglang mawawalan ka ng interes na magsulat. bigla na lang mamamatay yung dating excitement mo na magkwento at magbahagi ng mga salitang hinuhugot mo sa iyong pagkatao..

inabot mo na ba yung punto na parang naoobliga ka na lang na magsulat, dahil maraming naghihintay sa mga hirit mo? tapos, andyan pa rin yung mga bumisita, nagkumento, naglink sa yo at humihingi ng exlinks, kelangan mo sila bisitahin isa isa.. magbasa ng posts nila.. natabunan ka na ng sandamakmak na gagawin, hanggang nakakatamad na sa sobrang dami ng kelangan mong gawin! hanggang sa kalaunan, di mo namamalayan, naging hiatus blogger ka na…

------

hiatus blogger

noong nagsimula ako dito sa blogosperyo, iba ang “trend” noon, marami kang mapupulot, may lalim ang bawat post. sa aking paglilibot marami akong hinangaan sa estilo ng panulat, sa pagpili ng mga titik, sa paglalapat ng emosyon sa bawat salitang sinasambit at nakakatuwang mga akda na sa kanilang pagkwekwento ay nadarama ko yung saya, lungkot, aral, pananaw at impormasyon na gusto nilang ibahagi. sa tulong nila, naging mas bukas ang aking isipan at mas malalim at malawak na pananaw sa buhay.

ngunit sa paglipas ng panahon, saksi ang marami sa atin at nakakalungkot isipin na maraming magagaling at mga aktibong blogger ang unti unting nawala, dumalang ang posts, pansamantalang namahinga ngunit sa kalaunan ay tuluyan nang nawalan ng siglang magsulat muli.

marahil ay abala na sila sa ibang bagay ngayon, marahil tuluyan nang nawalan ng interes yung iba, o kaya ay napagod? siguro lumalablayp na sila ngayon, siguro masyado na silang abala sa kanilang personal na buhay, sa totoong mundo. o siguro masaya na sila ngayon at nahihirapang tumipa, kasi nga mas madali daw makahugot ng emosyon at inspirasyon sa pagsusulat kung may pinagdadaaanan ka. o kaya naman ay nandyan lang sila sa tabi tabi, nakikibasa pa rin ngunit hindi nagpaparamdam.

panghihinayang. yun ang nararamdaman ko sa paminsan minsang pagbalik balik ko sa kanilang kuwarto, umaasa akong may bago mula sa kanila. sa bawat pagdalaw ko at paghalungkat sa mga natatago nilang mga posts, andun pa rin ang kakaibang ngiti at inspirasyon na naidudulot nila sa akin.

"asan na nga ba sila?"

photocredits mula sa flickr.com

totoo bang dumarating sa punto na bigla na lang umaayaw ang isang blogista sa kadahilanang wala na syang maisulat? may ganun ba? walang maisulat? o dili kaya naman ay masyado na lang silang nakahon sa konsepto ng kanilang pahina na tila sila mismo ay nawalan na ng laya para direktang ipahayag ang kanilang saloobin? ilan kaya sa mga hiatus bloggers ang mas piniling magbukas na lang ng panibagong kwarto para doon na lang tahimik na magsulat? mas malaya, mas pribado, mas tahimik.

kung nababasa mo ito, ikaw na isang blogger-on-hiatus mode, balik ka na, namimiss ka na namin… ikaw at ang mga pakwela mo, ikaw at ang mga kurot sa puso namin dulot ng mga likha mo.. balik ka na, namimiss na naming magbato ng kumento sa mga posts mo..

----

kumento

hindi naman maitatanggi na ang palitan ng kuro-kuro, saloobin, batuhan ng mga patutya o simpleng kumento ang isa sa nagpapadagdag kulay sa bawat akda ng isang blogero at sa tingin ko, kulang ang isang post kung walang nito.

pano mo sasabihing masarap ang luto mo kung ito ay angkop lang sa panlasa mo at walang ibang tumikim at nagsabing “masarap nga”?

nagsimula kang magsulat upang magbahagi, hanggang sa kalaunan parang naging entertainer ka na sa mga mambabasa mo. nagkaron na din ng pressure sa mga sinusulat mo. naging de-kahon ka na rin, tumitipa ka pero madalas yung angkop lang sa panlasa ng mga mambabasa mo ang nililikha mo. di ka pwedeng mag-emo, di mo na kayang magsulat ng may lalim at personal, di mo na kayang maging simpleng ikaw. di mo na kilala ang sarili mo, binasa mo ang iyong mga nauna at lumang akda, malaki na nga ang pagkakaiba ng noon at ngayon..

kung ikaw ang tatanungin ko ngayon, bakit ka ba nagba-blog? para sa sarili mo o para sa mga mambabasa mo?

matagal tagal na din akong nabakante, nagpahinga at medyo matagal na nanahimik, pero di pa ako umaayaw. heto ako ngayon, muling nagbabalik para sa aking ikasandaang post.

---

C

kung umabot ka sa puntong ito ng pagbabasa sa mahabang post na ito, maraming maraming salamat. kung nag skip read ka as usual, sayang pero di mo nalaman yung tsismis na sinabi ko dun sa itaas tungkol sa dalawang blogero na nadevelop dito sa blogosperyo at kung sino yung kras na blogista ni chiklet at ni keso… sayang!! tsk! hek hek!

almost 18 months of my existence here in blogspot, 144 followers, total of 958 comments and a handful of new friends.. yan ang buhay blogista ko..

at ngayon, sa pagtatapos ng hiatus mode ko at ang aking panata na isa isang bisitahin at balikan kayong lahat na mga dumalaw at nagkumento sa akin, tingnan natin ang resulta…

sila na mga minsang napadalaw at nagparamdam dito sa kuta ko,

<*period*> abou add topic aenid al de cruz algene aling baby alotstuff anonymous353 arbee atribidang mayora a-z-e-l batang nars bhing bloom bobo da wiseman bonistation bulaang katotohanan camille f. tajon ceejhay chingoy  dabo or david dado batista  dal  dclashed  elizabeth catura  ellehciren engel  erlyn  ferbert  gagay  herbs d  iisaw  jag  jhiegzh  joshmarie jules  katherine  kayce [kyrk]  kt  kumagcow kwentonatin  lhandz  led  macz  mark  marlon  mr. nightcrawler  myfingersrtyping  nafacamot nobe olay  ollie  pajay  pablong pabling  passing by  patola  patricia ashika  pong rej  rhodey  rio  rye meister  saul krisna  sempai  stupidient sweetham  taympers  taribong  tess pink tarha team the tomato café  tsariba  unbound/shuttershy  언니-unni  vanvan  vharonftw  vladimir buendia  walong bote  wandering commuter woman of contradiction yellow bells  yoshke

at sila din na “not once, not twice….” na nakibasa at nagparamdam,

goyo yanah  bampira ako alkapon angel jam  missguided  super gulaman eloiski iya_khin  j.d. lim kayedee mr. thoughtskoto  the pope ayie dhianz  manang jee  mjomesa  pinknote sasarai yin  azul  jelai jessa  kuhracha manik_reigun yeine tim  jongskie721  mike avenue  miles  sly  somnolent dyarista  sows zoan  aryan  dylan dimaubusan  gege  ghienoxs  goryo  i am xprosaic  leng  mokong  peanut  pink diaries  random student  rico sidney  soltero  tonio  adz  bulakbulero.sg  cayy cayy  chic's creations  confession nook  darklady  deth  fula  heleyna  iamyour angel iriz  jessie  jettro  kablogie kalyo galera  karen anne  kosa  lambing  mac callister  maldito  mervin  neildalanon  pirate keko  reyane salbehe  samar'a  stormy  the litter box owner  the reviewer  toilet thoughts  utak munggo  yang  yraunoj

at yung mga suki ko dito, (madalas skip read, minsan magcocomment ng “hehehe!” lang, at yung iba e nagsasabi ng “maganda ang structure” (mga nagkumento ng may bilang na mula sampu hanggang dalawampung kumento)

hari ng sablay seaquest soberfruitcake  acrilyque  maelfatalis drake  homer  stone cold angel tsenn  tearjerker  hartlesschiq  abby  kikilabotz  superjaid  olyabut  rah

at ang mga talaga namang walang sawang nagpabalik balik dito:

master glentot ng wickedmouth (21 pagmumura)

chicqui ng my orange vest (22 "here we go!!")

princess roanne ng the journey of the prodigal daughter (25 super trumph)

choknat ng choknat  (28 tagay)

lord cm ng dungeon lord (30 patok na hirit)

jepoyski ng plema ni jepoy  (31 kabastushan)

super keso ng chi! (32 kasabawan)

sir gillboard ng gillboard grows up (32 banat)

pokie ng pokw4ng's uncensored mind (36 kahalayan)

at ang nag-iisa, walang gustong gumaya makagaya, ang nag-top sa pagkatalentado ng backreading at halungkat posts ko.. akalain nyong una syang nagkomento e 22 August 2009 pero nagalugad nya pa lahat ng posts ko, mapa walang kwenta man o walang kwenta, at tyinaga talagang isa-isahin?  ang aking number 1 stalker of all time;

si emdyey ng hide and seek (47 "impulsive buyer mode")

at emdyey, dahil sa iyong pagiging number one all-time-big-time fan/stalker ko at sa pangako ko na pasikatin ka bastat magdidikit ka lang sa akin higpit ng pangangailangan na maituro ang blog mo (sori, pero nagpaalam naman ako sayo na ibibigay ko link mo di ba?  di ka nga lang pumayag! hehe!), may munti namn akong pakuwensuwelo sorpresa sayo.. pls PM me..

sa lahat ho ng pumasok sa bahay na ito, sa inyo na nakitawa at nakikumento at nagdagdag kulay sa bawat salitang ibinahagi ko, maraming maraming maraming thank you beri beri mats po!

photocredits mula sa flickr.com

an_indecent_mind