in pursuit of happYness… magkano ka?

kung ikaw ang aking tatanungin, magkano ang halagang kailangan mo para maging masaya ka?

kasi tingnan mong mabuti , ano bang dahilan ng maraming taon ng pag-aaral mo? Para magkaroon ng magandang trabaho at maayos na kinabukasan di ba?

ano bang dahilan ng pagtyatyaga mo sa araw araw mong pakikipagsiksikan sa mrt? sa pakikipaghabulan sa mga bus? sa pagtitiis ng nakakakabagot na trapik? Sa pagtitimpi sa topak ng boss mo, sa mga tsismosa at inggitera mong mga kaopisina, sa paghihintay ng nakakabatong pagdating ng akinse at katapusan?

di ba isa na dun ang para kumita ng pera? para?....

pang-tuition ni utol, pambili ng gatas ni bunso, pambili ng alak ni tatay at ng kanyang mga dabarkads na sunog baga, pang mahjong ni nanay, pambili ng mga pangkiri ni ate, pambili ng diaper ng anak ni kuya na sa akin pa rin laging nakaasa, renta sa bahay, pambayad sa kuryente, tubig, lotto, bigas, ulam, yosi at kung ano ano pa…

ilan lang yang mga nabanggit ko sa posibleng pagkagastusan mo ng sahod na pinaka inaabang abangan tuwing akinse at katapusan.. teka, may natira pa ba? o abonado ka pa? wala ka bang nakalimutang utang na di pa rin nababayaran? hayyy… next sahod na lang kamo, bitin e! kahit nga isang pirasong medyas o bagong brief di ka man lang nakabili para sa iyong sarili.. tsk!

mistulang isang cycle na lang ang ganito sa mas nakararaming ordinaryong manggagawang pilipino, yun tipong halos wala nang maitabi para sa mga emergency na pangangailangan.. paulit-ulit lang, nakakabagot ang ganitong klaseng buhay, tanging pag-asa na lang natin ay isang araw giginhawa din tayo, maayos din ang lahat, magiging masaya din..

o sige, yung tanong ko ulit sa taas, magkano nga ang kailangan mo para lang maging masaya ka na?

isama mo na sa kwenta ang lahat ng pagkakautang mo, lahat ng mga kapamilya at kamag-anak mo na gusto mong maambunan, lahat ng gusto mong bilhin na pinagsisikapan mo pa ring pagipunan hanggang sa ngayon—pangcollege ng anak mo, magandang bahay, magarang kotse, bumili ka na rin ng maganda at seksing asawa (yung pipi para wala kang problema na magiging bungangera sya in the long run). ngayon, magkano?

tingin mo ba kung masolusyonan sa isang iglap ang problema mo sa pera e magiging masaya ka na? contented? may peace of mind? Mahirap yatang sabihing oo ano?

obserbasyon ko lang, tila hindi maaring gawing sukatan ng happiness ang laki ng sweldo ng isang tao, rangya ng bahay, gara ng kotse, ganda ng asawa, lawak ng lupain, posisyon at kapangyarihan sa lipunan, at kapal ng bulsa.

kung gayon... ano ba ang totoong makakapagpasaya sayo?

pektyur mula kay pareng gogol

mutain ka ba???

mutain ka ba??? supot siguro tatay mo ano??!!

wala lang, naalala ko lang itong isang aking paboritong pang-asar sa isa kong kababata at sa iba kong kalarong mutain. Wala naman itong basehan, pero nakagisnan at nakalakhan ko na lang..

hmmm… bakasyon… tag-init…. bukod sa masarap ang paglulunoy at pagbabad sa swimming pool, sa dagat o sa ilog, may isa pang atraksyon ngayon sa pinas na karaniwang nangyayari pag ganitong panahon..

ngayon ang panahong makakakita ka ng mga lalaking nakasuot ng palda o purontong (maluwang na shorts, karaniwang gamit ng matatanda), habang paika-ika silang naglalakad. laging alerto, nakadepensa ang kamay sa harapang bahagi ng katawan, habang nakaalalay naman ang mga daliri sa pag-angat ng ibabaw ng palda/purontong.. wag kang magtaka, di sila sinasaniban ng masamang espiritu o kaya naman ay nasisiraan ng bait.. sapagkat ngayon ay panahon ng tulian!

oo pagpapatuli, itinuturing na isang importanteng parte ng buhay ng isang batang pinoy (o pati na rin ng matatandang pinoy). karaniwang edad, labindalawang taong gulang. o minsan, mas bata pa… kapag umedad ka nang hindi ka pa tuli, kawawa ka sa pinas!

sa mundo ng batang pinoy, kung saan lahat ng kalaro mo ay binyagan na, talagang hindi ka tatantanan ng pangungutya at pang-aasar hanggat hindi ka pa tuli. may mga pagkakataon ngang pag-uwi ng bahay e binyagan/tule na ang isang bata (yun pala ay nagpasama na lang sa kaibigan na magpatuli sa isang pukpok), na ikinakagulat/ikinakatakot ng kanyang ina, pero ipinagmamalaki naman ng kanyang mga ama at mga nakakatandang kapatid na lalaki.

oo pukpok, pero hindi yung “pokpok” na nasa isip mo…

uso ito sa probinsya. hindi sya doktor, at minsan hindi din sya albularyo… basta lang, alam ng karamihan na nagtutuli sya… sya nga yung “pukpok”, alam na ng lahat kung sino sya at ano sya..

mura lang ang bayad, minsan nga isang kahang sigarilyo lang at gagawin ang “operayon” sa lilim lang ng isang puno malapit sa ilog, magkakasundo na kayo..
pangunguyain ka muna ng dahon ng bayabas, gamit ay matalas na labaha, lukaw (kahoy na pagpapatungan para sa pagpukpok/paghiwa ng balat), puting basahan na may butas sa gitna (magsisilbing gasa).

pero sabi nila, kung matanda ka na at saka ka pa lang nakaisip magpatuli (nang dahil sa hindi matawarang kahihiyang inaabot mo), “makunat” na daw kaya malamang hindi na labaha ang gamitin sayo, malamang power saw na o palakol! mwehehehe!!

“kapag sinabi ng pukpok na nguya ng dahon, nguya ka! pero pagpukpok nya, pigilitin mong wag malunok ang dahon (na karaniwang nangyayari) kasi ipabubuga nya yan sa alaga mo para madaling maghilom ang sugat. tapos, balutan ng basahang puti na may butas sa gitna, patatalunin ka nya sa ilog para mahugasan at maampat ang pagdurugo ng sugat.”

at presto! uuwi ka nang naglalakad na nakabukaka pero nakataas na ang noo sa lahat!

sa doktor, na masasabing mahal (pero meron ding mga libreng tule sa medical missions) pero syempre di hamak na ligtas sa impeksiyon kaysa sa naunang pamamaraan.

mas simple ang pamamaraan, ahitin ang buong paligid (iwas impekyon), punasan ng alcohol, turukan ng anesthesia, gupitin ang ibabaw na bahagi ng balat at tahiin. lagyan ng gasa.. at ola! binata ka na!!

merong iba, sanggol pa lang tinutuli na agad, sabi mas madali daw tulian kasi malambot pa ang balat. ayon sa mga doktor, hindi daw naman totoo na “bumabalik ang tuli”, malamang na mali lang daw ang pagkakatuli kaya nangyayari ito.

kung tutuusin, hindi naman ang pamilya ang nakakaimpluwensya sa pagpapatuli ng isang batang pinoy, kundi ang kanyang mga kaibigan o kalaro.
kasabay ang pagsubok sa kanyang tapang at pagkalalaki, ang pagpapatuli rin ang nagiging simbolo o pinto ng pagbibinata ng isang pinoy.

sa pinas, para sa mga kalalakihan,isang malaking kakulangan (o sobra?) ang hindi ka magdaan sa ganitong ritwal. kung ayaw mong habambuhay kang kantyawin at pagtawanan ng lahat ng nakakaalam o makakaalam pa na hindi ka pa “binyagan”, magdalawang isip ka muna… (nga pala, naaalala mo pa ba yung isang kasali sa PBB na hindi pa pala tuli? anlaking isyu ano??)

unang senaryo: “supot!!!” buong pagmamayabang na sigaw ng isang bagong tuling bata sa mga kalaro nyang hindi pa binyagan, habang paika-ika sa sakit syang naglalakad papunta sa umpukang iyon. e ano pa ba magagawa mo kung hindi ka pa tuli?? e di tumakbong umiiyak pauwi at pilitin ang nanay mo na patulian ka na agad sa lalong madaling panahon!

ikalawang senaryo: hanay ang magkakaibigang lalaki na umiihi sa isang pader. pero, may isang bukod tanging nagpakasiksik sa halamanan para dun mag-dyinggel! “pre, supot ka ata e!”

ikatlong senaryo: may nagustuhan kang batang babae. hindi ka pa marunong manligaw, pero tingin mo e sa taglay mong gandang lalaki e kayang kaya mo syang maging syota… ngunit… “nanliligaw ka na sa akin? e bakit, tuli ka na ba??” di ka kaya matameme?? wehehehe!!

o e sino nga bang lalaki ang hindi mapupuwersang magpatuli kaagad di ba??

mas makakaya mo bang tiisin ang pangungutya ng iba sayo o ang magdaan sa ritwal na ito?

facts:

1. bahagdan ng lalaking tuli sa buong mundo, tatlumpung porsyento lang…

2. bahagdan ng lalaking tuli sa pilipinas, siyamnaput walong porsyento.

myth: ang etits daw na bagong tuli, pag nakita ng kahit sinong babae ay mamamaga na parang kamatis! (ewan ko din lang, kasi alam ko walang nakakita nun sa akin pero nangamatis pa rin!!) nyahaha!

Teka nga pala, mutain ka ba???